گفتگوی آگروفودنیوز با دکتر پرویز جهانگیری
لطفا ” ضمن معرفی خودتان ، خلاصه ای از فعالیتهایتان در صنعت غذا را بیان فرمایید:
متولد ۱۳۲۸ هستم ، تحصیلات دانشگاهی را در زمینه صنایع غذایی گذراندم ، از شروع کارم در زمینه تولید مواد غذایی فعال بودم ، اولین تولیدم کنسروهای غیرگوشتی، بعد از آن وارد کار بازرگانی شدم و به استخدام یک شرکت ایرانی – آلمانی در آمدم ، بعد از آنکه آن شرکت بنا به دلایلی از ایران رفت ، وارد کار خصوصی شدم ، خودم یک شرکت بازرگانی و مشاور با داشتن نمایندگی ها را احداث کردم و چون علاقه مند به تولید بودم ، یک شرکت تولیدی هم احداث کردم ، در بدو انقلاب با همکاری دوستان در زمینه بازسازی و راه اندازی مجدد واحدهای تولیدی فعال بودم و در نهایت مدیرعامل یکی از شرکتهای سازمان صنایع ملی شدم از آنجا وارد وزارت صنایع شدم و ۵ سالی آنجا بودم و به دلیل اینکه در کارهای دولتی نمی توان فعال بود واتلاف انرژی و وقت را به همراه داشت ، مجددا” خودم را منفک کردم و دوباره به عرصه تولید وارد شدم . یک واحد لبنی و یک واحد تولید نشاسته و گلوکز احداث کردم و در حال حاضر هم تقریبا”سهم بزرگی از نیازهای مواد اولیه و افزودنی صنایع غذایی داخل را در واحدهایم تولید می کنم و آنچه تولید می کنم برای رفع نیاز داخل است و بنای کارمان رقابت با تولیدات وارداتی است.
درحال حاضر انواع رنگهای خوراکی ، انواع نشاسته های ساده و مدیفید ، مالتودکسترین وتولید سایر قندها در برنامه های تولیدی است که برای اولین بار در ایران تولید می کنیم و بخش عمده ای از نیاز کشور را تامین می کنیم
وضعیت صادرات و واردات مواد اولیه صنایع غذایی به چه صورت است؟
در حال حاضر صادرات مواد افزودنی بسیار کم است و دلیل آن نیز نیاز داخل است ، نیاز داخل را نمی توانیم پوشش بدهیم به دلیل اینکه در حال حاضر بالاخص مواد افزودنی وارداتی خیلی گران تمام می شود و ما یک فاصله بزرگی را بین قیمت وارداتی و قیمت تولیدی داخل داریم ، برای همین مصرف کنندگان مشتاقند از ما خرید کنند و در نتیجه ما هدفمان در وحله اول تامین مایحتاج تولیدکنندگان کشورمان است . گرچه صادرات سودآوری بیشتری دارد بعنوان مثال ماده ای بنام گلوتن ذرت تولید می کنیم که قیمت آن در بازارهای جهانی ( چین) ۸۵۰ دلار است ، این محصول در ترکیه و اروپا ۱۰۰۰ دلار با ضریب جذب ۵۰ و درصد پروتئین ۵۵ درجه است . که ما با تکنولوژی بالا در تولید این محصول مدعی هستیم که با کیفیت برتر با ضریب جذب بالای ۶۰ و درصد پروتئین بالای ۶۵ درجه می توانیم این ماده را صادر کنیم . صادرات این ماده بالای ۳۰۰۰ تومان ارزش دارد در صورتیکه در داخل کشور زیر ۲۵۰۰ تومان عرضه می کنیم ، پس بنابراین زمینه صادرات را داریم ، اما تولیدکنندگان داخلی در اولویت هستند ، هرچند که به دنبال سودآوری نیز هستیم . ولی متاسفانه بحث صادراتی هنوز جا نیافتاده ، متاسفانه برخی از مسئولین یک شبه یک سری تصمیمات می گیرند و همه چیز را بهم می ریزند . همین اخیرا” صادرات روغن و شکر با ایجاد مانع به بهانه خرید دلاری پیش آمد ، بهتر است سیاست مناسبی اتخاذ کنیم که هم می توانیم وارد کنیم ، هم صادر . دنیای اقتصاد رقابتی است ، با دستور اداره نمی شود ، مسئولین می گویند با ارز مرجع باشد . ما می گوییم خوب ندهید . الان جای صادرات روغن و شکر به عراق را ترکیه و سایر همسایه ها از ما گرفتند و بعدا” نمی توانیم مجددا” وارد این بازار شویم و وقتی همفکری نباشد ، منافع ملی نیز ضرر می بیند.
اکثر مواد اولیه و افزودنی مورد نیاز شرکتها به نظر وارداتی هستند چه راهکاری را برای خودکفایی این مواد پیشنهاد می کنید؟
خودکفایی شعار است ، نه تنها ما ، هیچ کشوری در عالم نمی تواند خودکفا باشد ، اکنون در دنیا از نظر اقتصادی و تولیدی همه به هم وصلند ، غیر از این فکر کنیم مشکل پیدا می کنیم ما باید ببینیم از امکاناتی که داریم چگونه بهینه استفاده کنیم ، بعنوان مثال ژاپن ، همه چیزش وارداتی است و از حمل این واردات ارزش افزوده بالایی تولید می کند، این ارزش افزوده را ما هم می توانیم ایجاد کنیم ولی ما کمی راه را کج می رویم . ما تعریف می کنیم که کالای ما قابل رقابت است ولی به دلایل گوناگون از جمله نحوه وصول ارزش افزوده به قیمت تمام شده بالا می رود این نحوه وصول ارزش افزوده نا مناسب است ، قانون تعریف کرده که ۵درصد از قیمت تمام شده را مصرف کننده باید ارزش افزوده پرداخت کند ، ما به عنوان دولت آمدیم و به مصرف کننده به جای ۵درصد ، ۲۰درصد تحمیل می کنیم یعنی پلکانی وصول می کنیم ، در نتیجه قیمت گران می شود ، ظاهرا” دولت این میزان را وصول می کند ولی در عمل دولت توجه ندارد که با اینکار زیان ملی ایجاد می کند ، قدرت خرید کم می شود ، مردم رو به غذای ارزان می آورند ، غذای سالم نمی توانند مصرف کنند ، که در دراز مدت باعث ایجاد زیان و بیماری می شود ، که باعث واردات دارو ، نیروی کار علیل ، هزینه های درمان و درنتیجه کل سلامت جامعه مورد تهدید قرار می گیرد . که به اینها توجه نمی شود. در همه جای دنیا مواد غذایی معاف از مالیات می باشد که مردم بتوانند مواد غذایی سالم و ارزان مصرف کنند . در خصوص صادرات ، از آنجاییکه بخاطر مالیاتها قیمت مواد غذایی در ایران ۲۰ درصد بالاتر از حالت عادیست ، درنتیجه قیمت تمام شده بالا می رود که صادرات مشکل می شود ، تازه برخلاف کشورهای دیگر که حتی تا ۲۰در%